W 2007 r. Maarten Seghers i Jan Lauwers postanowili współdzielić role błazna. W trwającym 17 min i 46 s wideo The Ohno Cooperation Conversation on the O.H.N.O.P.O.P.I.C.O.N.O. Ontology pytają o rolę artysty i dzieła sztuki w społeczeństwie. To intensywny podwójny portret przedstawicieli dwóch pokoleń, którzy zadają pytania o muzykę, teatr i sztuki wizualne, spierają się o to, czy lepiej próbować tłumaczyć dzieło, czy oddać mu się i zaufać własnej niepewności i niewiedzy. Powracającym motywem jest zdanie: „Nic nie jest pewne, a wszystko jest inne”.
Siedem lat później artyści spotykają się, żeby przeprowadzić drugą rozmowę: The Ohno Cooperation Conversation on the O.H.N.O.P.O.P.I.C.O.N.O. Tautology. Jest ona skomponowana komplementarnie do pierwszej konwersacji – słowa i dźwięki, które okupowały wcześniej ciszę, zyskują nowe znaczenie i tworzą utwór muzyczny. Dwaj performerzy niczym czarne cienie dokonują nowej interpretacji swojego dialogu.
OHNO COOPERATION
W 2006 r. Maarten Seghers założył z Janem Lauwersem i Elke Janssens Ohno Cooperation. Razem tworzą performansy, wideo, instalacje i muzykę, zapraszają też innych artystów i muzyków do współpracy, a jej efekty prezentują w kraju i za granicą w postaci wystaw i koncertów. Kluczowa dla ich pracy jest konfrontacja z innymi twórcami i grupami, takimi jak: Jean-Marc Montera, Eric Sleichim, Nicolas Field, Rombout Willems, Egill Sæbjörnsson, Michael Fliri, Nico Leunen, Fritz Welch, Peeesseye, Pontogor, Idan Hayosh, Rachel Lowther, Jaime Fennelly, Roberta Gigante.
Performansy, wystawy i koncerty Ohno Cooperation były pokazywane m.in.: w muzeum BOZAR (Bruksela), w La Condition Publique (Roubaix), CC Strombeek i Campo (Gandawa), Air Antwerpen (Antwerpia), Künstlerhaus Mousonturm (Frankfurt nad Menem) oraz na festiwalach Spielart (Monachium) i Festival Temps d'Images (Noisiel, Marne-la-Vallée).