Gorycz ma wiele odcieni: zmysłowy, egzystencjalny, metafizyczny. Autorka spektaklu przygląda się różnym obszarom jej doświadczenia. Gorycz kryje się w smaku rdzy, w upojeniu absyntem, w słodko-gorzkim uczuciu miłości. Gorycz w tradycji literackiej i folklorystycznej – w poezji Mickiewicza i Berezina oraz ludowych obrzędach dziadów i Zielonych Świątek – splata się z ucieleśnionym doświadczeniem białego śpiewu. Jedna z trzech odsłon tryptyku poświęconego reinterpretacji Dziadów Adama Mickiewicza.
Polski Teatr Tańca istnieje od 1973 roku, jest profesjonalnym autonomicznym zespołem, którego oblicze przeszło ewolucję od spektakli ukształtowanych formą teatru baletowego do współczesnego gatunku: teatru tańca, który charakteryzuje się przekraczaniem granic rodzajowych, technicznych i stylistycznych, wyzwalaniem z przypisanych tradycją środków wyrazu, skłanianiem ku interdyscyplinarności, poszukiwaniem nowych przestrzeni teatralnych i opartym na kreatywnej improwizacji procesie tworzenia.