W tym roku Wolno Dzieciom po raz piąty. To i dużo, i mało. Z jednej strony wiemy już całkiem sporo o tym, co się może wydarzyć, kiedy dziecięce pomysły na postrzeganie siebie i otaczającego świata wpadną w sam środek przestrzeni publicznej, zdominowanej zazwyczaj przez dorosłe formaty i perspektywy. Z drugiej zaś jakoś zupełnie nie nudzi się nam dalsze poszukiwanie powodów i sposobów na to, żeby było wolno: doświadczać samodzielności, współdziałania i wpływu na rzeczywistość. I żeby przy tym wszystkim wolno było mieć frajdę z bycia dzieckiem. W tym roku chcemy, żeby wolno było coś jeszcze: wątpić i wierzyć, wahać się i nie zastanawiać, mieć w sobie znaki zapytania i wykrzykniki. Nasze wątpliwości i pewności rozrzucimy po placu jak konfetti, ufając, że każdy – duży czy mały – odnajdzie w nich inspirację do własnych pytań i własnych odpowiedzi.
Serce wolnodzieckich działań będzie bić nieodmiennie w strefie frajdy, zaprojektowanej z myślą o wielorakich dziecięcych potrzebach związanych z zabawą, eksploracją i ze swobodną twórczością. Ulokowane w nim miękkie i puchate obiekty zachęcą do tulenia, skakania, turlania czy ukrywania się, ruchome – zainspirują do budowania i negocjowania przestrzeni, a nieoczywiste przedmioty codziennego użytku przypomną, że miejsce na zabawę jest zawsze tuż obok i że zabawką może być chyba wszystko. Wyznaczona powierzchnią drewnianej podłogi strefa Wolno Dzieciom stanowi oczywiście ważną przystań dla dzieci i rodziców, ale – uwaga! – będzie to jedynie trampolina dla podboju pl. Wolności przez energię jej młodych bywalców. Wykorzystamy przestrzeń placu do działań twórczych, odkrywczych i eksperymentalnych. Z odwagą w sercu i pewnym krokiem rozpierzchniemy się
po całej dostępnej przestrzeni. Do jej odkrywania zaproszą nas animatorzy i artyści, którzy na czerwcowe popołudnia zaplanowali działania warsztatowe z pełną wiarą w swoje i dziecięce możliwości: będzie dźwięk, będzie wysiłek rąk, nóg i głów, będzie praca z formą i materią. Czeka nas m.in. akcja bicia niemożliwych rekordów, symfonia hałasów miejskich, szukanie granic za pomocą ruchu oraz próba zostawiania śladów w tańcu. Nie mniejsze wyzwania czekają na najmłodszych i ich rodziców. Do szukania granic siebie i innych użyją ruchu, dotyku i głosu. Zapiszczą, zadudnią, zahuczą i rykną, tak by ich głos wybrzmiał zwielokrotnionym echem.
Wiara w potęgę dziecięcej mocy ziści się również w programie weekendowym. Pokażemy spektakle teatralne będące owocem wytężonej pracy młodych twórców, a podczas warsztatów towarzyszących seansom filmowym sprawdzimy, jak można pokonywać własne „niemożliwości”, i zastanowimy się, skąd wiemy, że jesteśmy sobą. Prawdziwym zaś triumfem oddania przestrzeni dzieciom będzie kolektywne działanie performatywne, efekt kilkudniowych warsztatów twórczo przepracowujących temat zwątpienia. Nie mając wątpliwości, że to ważne, po raz kolejny oddamy całej gromadzie dzieciaków przestrzeń, w której będą mogły swoim głosem opowiedzieć o sprawach dla siebie ważnych.
Maja Brzozowska i Elżbieta Niewiadomska, zespół programowy Wolno Dzieciom